Sąd Okręgowy we Wrocławiu (SSO Aneta Fiałkowska – Sobczyk) wyrokiem z dnia 26 listopada 2024 r., sygn. akt: I C 533/23, w sprawie przeciwko Santander Consumer Bank S.A., zasądził na rzecz kredytobiorcy kwotę 134 413,27 zł z przesłankowym stwierdzeniem nieważności umowy kredytu nominowanego do CHF zawartej w 2006 roku.
Kredytobiorca spłacił kredyt i żądał zasądzenia nadwyżki ponad kwotę udzielonego kredytu.
Sąd zasądził odsetki od dnia wyznaczonego w wezwaniu do zapłaty.
W dniu 6 sierpnia 2024 r., Sąd Rejonowy w Złotoryi (SSR Agnieszka Banach) wydał wyrok w sprawie o sygn. akt: I C 530/23, w którym oddalił powództwo banku o zapłatę przez naszych klientów bezpodstawnego wzbogacenia w postaci korzyści uzyskanej przez kredytobiorców w związku z nieważną umową kredytu, jak i zapłatę zwaloryzowanego świadczenia.
Pełnomocnik banku twierdził, że roszczenie główne, tj. bezpodstawne wzbogacenie w postaci korzyści, jest innym żądaniem niż roszczenie o wynagrodzenie za korzystanie z kapitału, w związku z czym TSUE w tym zakresie się nie wypowiedział, a roszczenie to jest zasadne.
Sąd w całości podzielił argumentację pełnomocnika kredytobiorców popartą bogatym orzecznictwem TSUE, jak i uchwałą Sądu Najwyższego z 25.04.2024 r., III CZP 25/22, wskazując że w przypadku nieważności umowy, bankowi nie przysługuje żadna rekompensata za korzystanie z kapitału, niezależnie od tego jak swoje roszczenie nazwie bank i jaką podstawę ich zgłoszenia wskaże.
Wyrok nie jest prawomocny, pełnomocnik banku złożył apelację od wyroku.
W dniu 27 stycznia 2023 r., Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Fabrycznej, wydał wyrok w sprawie, w którym zasadził na rzecz kredytobiorców kwotę 60 843,42 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wyznaczonego w wezwaniu do zapłaty.